این وبلاگ نه صرفاً مجموعهای از نوشتهها، که آیینهای از عشق و خاطرات من و آزاده است؛ قصهای ناتمام که مرگ نتوانست آن را به پایان برساند. هر سطر و هر کلمه در اینجا، تلاشی است برای زنده نگاه داشتن یاد و نام بانویی که حضورش روشنیبخش زندگی من بود.
این صفحه جایی است برای مرور روزهایی که با هم زیستیم، خاطراتی که چون برگهای زرین در دفتر عمرمان نقش بستهاند، و نجواهایی که اکنون از دل دلتنگی برمیخیزند. اینجا سرپناهی است برای دلنوشتههایی که میخواهم همچنان با آزاده در میان بگذارم؛ همان گفتوگوهای عاشقانهای که زمانی در زندگی روزمره جاری بود، و اکنون در قالب کلمات ادامه مییابد.
«قصهی ناتمام آزاده و آرش...» تلاشی است برای آنکه عشق و یاد او در گذر زمان فراموش نشود؛ دفترچهای مجازی که در آن، خاطره جاودانه میشود و عشق در سطر به سطرش ادامه مییابد.
